MAVİ DÜŞLER
katrankarası gecelerde
iflah olmaz sevdaların enkazıydık belkide
acılardan tanıdık birbirimizi söylemesek de
sus pus olmuş şehrimin bir köşesinde gizlenmiş
hüznümün içinde !
yüreğimin dallarına konan maviydin sen sessizce
en çok bu renkle sevdim seni
en çok sana giydirdim maviyi
sessiz bir haykırış / eşsiz bir mutluluk’du yaşattığın
gökyüzü kadar mavi / gökyüzü kadar uzaktın ellerime
varlığınla başlayan günün yokluğunla bitmesine
alışamadığımdan belki ..
suskunluğun bir çok şeyi alıp götürdüğü saatlerde
beynimden geçen / dilime düşmeyen
sözcüklere dönüşmeyen cevapsız tüm sorularda
yitirdim seni !
oysa , dağları bile karşıma almıştım senin için
o yüzdendi seni büyük sevmek isteyişim !
o yüzdendi senli cümleleri derinime hapsedişim
şimdi !
mavi düşler sensizliğime ağlarken bir köşede
tüm şarjörleri boşalt mavilere ve öldür sevgimi
